Alexandra.

Chwycił ją za ręce i podniósł z fotela. Nie zdążyła nic więcej powiedzieć, gdyż
Wyprostowała się powoli, oderwała palce od poręczy i cofnęła o krok. Bezpieczna we wnętrzu sypialni, zatrzasnęła za sobą drzwi balkonowe, zamknęła na klucz i osunęła się na podłogę. Podciągnęła kolana pod brodę. Oplotła nogi rękami i skuliła się, drżąc na całym ciele.
była zaproszona na herbatę lub ploteczki. Hrabia zapukał i otworzył drzwi, nie czekając na jej
saloniku wysłuchiwała bezmyślnej paplaniny jego krewniaczek, wyglądała na całkiem
Ojciec... Santos skrzywił się z niesmakiem na to słowo.
Gdy ruszył w jej stronę, zaczęła się cofać ku drzwiom zasłoniętym kotarą.
- Niedługo wrócę - obiecała Klara z uśmiechem i wzięła dziecko na ręce. - Tylko nie zapomnij wędek - dorzuciła.
Stał tak blisko, że nie miała innego wyjścia.
Zerknął na Rose.
jej drgała. - A panna Brookhollow mówi, że jest śliczna!
następne wkrótce zjadą do miasta, więc nie powinien narzekać na samotność. Stwierdził
pamięć jej dumnych i niezależnych rodziców.
Diablę wcielone - jak określał kuzynkę od ostatniego spotkania, kiedy jako
Chciał się odwrócić i odejść, lecz jak zwykle chwyciła go za rękę.

- Gdzie byłaś?
na hrabiego. - Lord Howard i ja wydajemy w czwartek małe przyjęcie. Będę zachwycona,
Na razie Karolina jej potrzebowała, a Bryce nie.
- Nie ufam im.
- To trudne. Kiedy na ciebie patrzę, widzę, jak opierasz się o ścianę, mając na sobie tylko perły.
- Cała przyjemność po mojej stronie. - Gdy siadała, musnął palcami jej policzek, po
milordzie.
- Wszystkiego z wyjątkiem „osobistości” - odszepnęła. - Nieźle jej idzie, prawda?
- Musiała czuć się bardzo samotna, skoro tak pragnęła mieć rodzinę - zauważyła Klara.
nieznacznie. Przynajmniej jego uwaga zamknęła usta krewniaczce. Miał już dość bajdurzenia
- Czy hrabia już wstał?
Zatrzymała się przed drzwiami oznaczonymi numerem trzy. Krew pulsowała jej w skroniach, uderzała do głowy pierwotnym wezwaniem nieokiełznanych potrzeb.
Przepraszam.
wardze, przeżycie szlachetnie urodzonego oblubieńca, to wszystko były sprawy nie podlegające sądownictwu. Obawiam się jednak, że gdybyś się zupełnie wyzbył sensacji, znalazłbyś się na pograniczu trywialności.
Ale Pierron rodziły silne córki. Cień dawał im moc. Nigdy nie umierały.